De naam van de Heilige Ramón del Monte (1067-1126) was Raimundo Guillermo. De gerenommeerde Beschermheilige en Bisschop van Barbastro werd geboren in Durban, de Franse helling in de Pyreneeën, in een familie van adellijk komaf.

Hij genoot goed onderwijs. Een tijdlang was hij militair, maar hij liet dit leven achter zich toen hij zich op zijn studie en het gebed wilde richten.

In het jaar 1104 deelt Alfonso I el Batallador hem mede dat hij de zorg over het Bisdom van Barbastro, waarom de bisschoppen van Odón van Urgell en Esteban van Huesca streden, op zich moet nemen. Hoewel hij zich eerst tegen de benoeming verzet, accepteert hij deze uiteindelijk en hij wordt door het volk toegejuicht.

Het pijnlijkste moment voor San Ramón was toen hij de stad Barbastro en haar bisdom, gelegen tussen de rivier Cinca en de Alcanadre, moest verlaten. Dit gebeurde in het jaar 1116 toen de Bisschop van Huesca het voor elkaar kreeg om hem uit zijn ambt te laten zetten en te verbannen, ten bate van eigen belangen. De overlevering vertelt dat hij Barbastro verliet via de plek die Rioancho heette (tegenwoordig Calle General Ricardos), de rivier Vero overstak en de weg over de berg nam waar nu zijn kluizenaarswoning staat. Toen hij eenmaal het hoogste punt bereikte, aanschouwde hij de stad, huilde hij en zegende hij haar. Men zegt dat hij tijdens zijn vlucht talrijke wonderen verrichtte. In de herfst van 1119 keerde San Ramón terug naar Aragón en werd de Bisschop van Roda de Isábena.

Om in een goed daglicht te komen bij koning Alfonso en zijn bisdom in Barbastro weer te kunnen hernemen, vergezelde San Ramón hem naar Andalusië om de christenen daar te bevrijden en het Koninkrijk van Granada te veroveren. Maar deze expeditie eindigde in een uitputtingsslag. Hij was ziek toen hij in Huesca aankwam en hij overleed op 21 juni 1126. Zijn lichaam werd verplaatst naar de Kathedraal van Roda de Isábena, waar hij op 26 juni 1126 werd begraven.

Elk jaar wordt op 21 juni het feest van de Patroon van Barbastro, San Ramón del Monte, gevierd.

In de schoot van een zwaar gelovige familie wordt San Josemaría Escríva de Balaguer geboren op 9 januari 1902 in Barbastro op de plek waar tegenwoordig het “Centro Entrearcos (Plaza del Mercado)” staat. Hij is de tweede van zes kinderen.

Enkele jaren nadat hij samen met zijn familie naar Logroño verhuist, in verband met het faillissement van het bedrijf van zijn vader, ontdekt hij voor het eerst zijn roeping. Hij wordt priester en begint zich daarvoor voor te bereiden. Op aanraden van zijn vader studeert hij ook de burgerlijke studie Rechten als afstandsstudent aan de Universiteit van Zaragoza. Hij ontvangt de priesterwijding op 28 maart 1925.

In het jaar 1927 verhuist hij naar Madrid om zijn doctoraat in de Rechten te behalen. Daar laat God hem op 2 oktober 1928 zijn missie zien en hij richt de Opus Dei op. Vanaf die dag richt hij al zijn krachten op het ontwikkelen van deze, door God aan hem opgedragen, stichting. Tegelijkertijd zet hij zijn werk voort in het pastoraat dat hem op dat moment is toevertrouwd. Dat brengt hem dagelijks in contact met zieken en armen in ziekenhuizen en volksbuurten van Madrid.

Als de Spaanse Burgeroorlog uitbarst in 1936 is Josemaría in Madrid. De religieuze vervolging dwingt hem naar verschillende plekken te vluchten. Hij beoefent zijn priesterambt heimelijk, totdat hij erin slaagt Madrid te verlaten. Na een reis door de Pyreneeën tot het zuiden van Frankrijk, verhuist hij naar Burgos. Na het einde van de oorlog in 1939 keert hij terug naar Madrid.

In 1946 vestigt hij zich in Rome. Hij behaalt zijn doctoraat in de Theologie aan de Universiteit van de Lateranen. Hij wordt benoemd tot adviseur van twee Vaticaanse congregaties, erelid van de Pauselijke Academie van de Theologie en ereprelaat van Zijne Heiligheid. Hij volgt met grote aandacht de voorbereidende handelingen en sessies van het Tweede Vaticaans Concilie, en onderhoudt een intensieve relatie met veel Europese landen om het opbloeien van de Opus Dei ook in die landen te stimuleren. Tussen 1970 en 1975 maakt hij met hetzelfde doel lange reizen door Mexico, het Iberische Schiereiland, Zuid-Amerika en Guatemala.

Hij overlijdt op 26 juni 1975 in Rome. Duizenden mensen, onder wie talrijke bisschoppen uit verschillende landen, in totaal een derde van het wereldwijde episcopaat, verzoeken de Heilige Stoel het proces van Heiligverklaring te starten.

Op 17 mei 1992, ten overstaande van 300.000 mensen, werd Josemaría Escrivá de Balaguer op het Sint-Pietersplein in Rome door Paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Zijn eerste opvolger Monsigneur Álvaro del Portillo was toen prelaat van de Opus Dei.

Op 20 december 2001, toen de bisschop Monseigneur Javier Echevarría prelaat was, werd het Decreet van de Congregatie voorgelezen, waarin ook een wonder van San Josemaría voorkwam, de stap die zijn Heiligverklaring op 6 oktober 2002 voorging. In het Nederlandse taalgebied wordt deze heilige 'Jozefmaria' genoemd.

Félix de Azara (1742-1821) werd in de schoot van een befaamde familie geboren. Hij was militair, marinier, ingenieur, ontdekker en de meest vooraanstaande natuurwetenschapper van zijn tijd. Zijn militaire reizen brachten hem naar Zuid-Amerika waar hij iedere dag de lucht begon te bestuderen, geografische aantekeningen maakte en planten, dieren en de lokale bevolking observeerde. Hoewel hij autodidact was, zouden zijn theorieën leiden tot Darwins formulering van zijn evolutietheorie. Rond 1815 trok hij zich terug in zijn geboortehuis, waar hij verschillende stukken bewerkte die hij tijdens zijn reizen door Amerika had geschreven.

Hoewel Félix het bekendste lid van de familie De Azara was, waren zijn broers en zussen ook zeer vooraanstaande personen. De hooggeplaatste José Nicolás de Azara (1730-1804) was bijvoorbeeld een gewaardeerd diplomaat van Carlos III en Carlos IV. Hij was bevriend met vier pausen, ambassadeur aan het hof van Napoleon, beschermheer van de schilder Mengs en in Rome geroemd voor zijn inspanningen bij de bescherming van de stad tegen de legers van Napoleon. Hij stierf in 1804 en zijn stoffelijk overschot rust in de parochiekerk van Barbuñales. In het huis van de familie Azara staat op de binnenplaats de strijdwagen die hem naar zijn laatste rustplaats bracht. 

 A lo largo de la historia, la Comarca de Somontano de Barbastro ha dado un buen número de hijos ilustres de trascendencia regional y nacional pero alguno de ellos también con proyección internacional.

Estos personajes célebres destacaron en todas las facetas sociales como la naturaleza, la politica, la medicina, la literatura, la historia, la milicia, la religion...

Conoce el Somontano a traves de sus personajes históricos más destacados.