Oorspronkelijk ging het om een kerk die vooral functioneel was en die overeenstemde met een van de populairste ontwerpen van de religieuze architectuur van dat tijdperk: een enkele beuk die ruimte geeft tot kapellen die ingebouwd zijn tussen de steunberen. Doordat de beuk geen kolommen of pilaren had, was er een perfect uitzicht op de prediker en kon hij goed gehoord worden.

Het was een bouwwerk van grote dimensies, maar gebouwd met bescheiden materialen zoals leem, baksteen of gips.

Bijna niets van de oude vertrekken zoals de kloostergang, cellen, slaapkamers en eetzalen, is overgebleven. Slechts op het plein Plaza de San Antonio is de bouw herkenbaar van de oude kloostergang en het traject waarlangs haar muren liepen, waarin nog steeds het regelmatige patroon van de kleine celramen waar te nemen is.  Tegenwoordig zijn ze getransformeerd tot privéhuizen.

De buitenkant van de middeleeuwse kerk werd in de 16^e en 17^e eeuw, in twee elkaar opvolgende fasen, verbouwd. Het ruime schip werd bedekt met kruisribgewelven die gemaakt waren van baksteen. De ribben werden van gips gemaakt, de gewelven werden gepolijst en zoals gewoon is in dit soort kerk werd één muur bruingrijs  geschilderd om een paramentenmuur te imiteren.

De oude kapel van de familie Claramunt, die op de hoofdplaats staat, dient vandaag de dag als sacristie. Rafael Pertús, renaissanceschilder uit Zaragoza, versierde de kapel aan het begin van de 17^e eeuw. De muurschildering werd afgemaakt met een mooie rand, van tegels die waarschijnlijk afkomstig waren van de pottenbakkers uit Muel.

Via een trap daalt u af naar een gewelfde crypte. Over de hele omtrek van de crypte is er een bank. Deze is verdeeld in vijftien erestoelen die in het steen zijn gehakt. Op deze bank werden de lichamen van de overledenen geplaatst; de muren van de crypte dienden als rugleuning voor de lichamen.

Enige tijd na de bouw van de crypte moet er aan getwijfeld zijn of dit systeem wel zo geschikt was om mensen te begraven, uit hygiënisch oogpunt bezien. Daarom werden de armen van sommige erestoelen verlaagd om zo houten kisten op de bank te kunnen plaatsen.

Vlak bij de hoofdplaats staat een kleine kapel bedekt door kruisribgewelven met een prachtig ontwerp. Ze is gewijd aan Ceferino Giménez Malla, «el Pelé». Deze zigeuner was niet alleen een oprechte muilezelhandelaar en wijze analfabeet, maar hij leerde kinderen ook te bidden en vogels, bloemen en mieren te respecteren. Ook gaf hij ze in die tijden waarin grote armoede heerste, brood en chocolade als vieruurtje. Toen de Spaanse Burgeroorlog volop aan de gang was, werd hij gearresteerd en gefusilleerd met een rozenkrans in zijn hand. Paus Johannes Paulus II verklaarde hem zalig in het jaar 1997. Het beeldhouwwerk van de heilige is een kunstwerk van de kunstenaar Juan de Ávalos.

Met de bouw van deze onvoltooide romaanse kerk is in de eerste jaren van de 12^e eeuw begonnen. Het ontwerp was dat van een grote kerk met drie apsissen en drie beuken bedekt met tongewelven. Maar de werken werden stopgezet en niet hervat tot het einde van de 12^e eeuw. De beuken werden vervolgens haastig afgemaakt met nog één extra deel dat afgedekt werd met een tongewelf.

In de eerste decennia van de 13^e eeuw bestond het decanaat van Santa María van Berbegal uit 19 parochies. In overeenstemming met deze nieuwe status wilde men de kerk vervolgens verfraaien met een toren voorportaal. Je kunt de sporen van de metselaars die hier werkten in het steen gegraveerd zien.

In dezelfde tijd dat de toren werd gebouwd, werd er ook een frontaal gekocht ter decoratie van het hoofdaltaar, waar de belangrijkste liturgische plechtigheden plaatsvonden. Dat was minder duur dan het met muurschilderingen versieren van de hele kerk, omdat in dit geval slechts het werk naar de kerk gebracht hoefde te worden, en niet de kunstenaars.

Deze geschilderde kunststukken imiteerden de weelderige stukken van goud, edelstenen en emaille, die de belangrijkste religieuze centra in het westen van het romaanse Europa bezaten. Deze beschilderde frontalen komen in de rest van Europa nauwelijks voor, de meesten komen uit de kleine dorpen van Aragon en Catalonië, ver weg van de bedevaarts- en handelsroutes.

Dat Berbegal juridisch afhankelijk was van het bisdom van Lérida, op het moment dat verschillende bisschoppen een museum opzetten over dit bisdom, heeft er voor gezorgd dat dit prachtige, unieke en uitzonderlijke stuk zich tot op de dag van vandaag niet bij zijn rechtmatige eigenaren bevindt. 

Vandaag de dag is het slechts een kapel, maar vroeger was het een parochiekerk. De kerk werd gebouwd in de 12e eeuw. Dit model, dat zich kenmerkte door eenvoud, werd later nog vaak gebouwd: rechthoekige bouw, verticale hoofdzijde en een houten zadeldak boven twee spitsbogen.

Ten tijde van de romaanse architectuur werd de binnenkant van kerken beschilderd; deze schilderingen voeren terug op een nog oudere traditie en hebben een educatief karakter: de religieuze geschiedenis werd door middel van beelden verteld aan degenen die niet konen lezen en schrijven.

Deze traditie zette zich voort in de 13e eeuw, maar de vormen veranderden en maakten plaats voor een vroeggotische schilderkunst.

Deze stijl kenmerkt zich door het gebruik van levendige, heldere kleuren.

Deze kleuren werden vooral gebruikt bij de vervaardiging van kerkramen: wit, rood en blauw.

Tevens overheerste, net als bij de raamschilderkunst, het lijnmatige, waardoor er elegante figuren ontstonden.

Wat als een vooruitgang op de romaanse schilderkunst beschouwd wordt is het feit dat er scènes worden neergezet die gekoppeld kunnen worden aan een bepaalde plaats en tijd:  tijdsloze, wezenloze, afgezonderde priesterlijke figuren maakten plaats voor levendige taferelen; door de afbeelding van landschappen of gebouwen op de achtergrond, kon men de tijd en plaats van de gebeurtenis achterhalen.

Tegenwoordig kan men in Bierge slechts een deel van schilderijenserie aanschouwen, aangezien een deel van de collectie in 1949 verkocht en verspreid werd over verschillende musea en privécollecties van over de hele wereld.

Het heiligdom van de Heilige Maagd Maria van Dulcis bevindt zich in de directe omgeving van Buera. Vanaf het dorp volgt u een twee kilometer lange weg die langs amandelvelden, graanvelden, wijngaarden en lage bergen loopt en u naar het heiligdom leidt. Het gebouw bevindt zich op een vlak gedeelte waar het wemelt van de heidebrem, rozemarijn en tijm. Tevens treft u in de omgeving talloze honingraten aan. Het verhaal gaat dat hier de Heilige Maagd Maria van Dulcis is verschenen boven een van de honingraten. Deze legendarische gebeurtenis verklaart waarom hier een heiligdom gebouwd is ter ere van de Heilige Maagd Maria.

De verschijning van de Heilige Maagd Maria lijkt terug te gaan tot de 12e eeuw. Rond deze tijd moet er al een kerk hebben bestaan waar de Heilige Maagd Maria van Dulcis werd vereerd, deze zou echter halverwege de 17e eeuw vervangen zijn door het huidige heiligdom.

De kerk bestaat uit één beuk en heeft twee zijkapellen met waaiervensters. De koorruimte is gevestigd aan het einde van de beuk, heeft een vierkant oppervlak en wordt bekroond met een pendentiefkoepel die voorzien is van lampen. Ten noorden hiervan bevindt zich de sacristie. De koorruimte is gevestigd aan de voet van de beuk. Wat het meest in het oog springt, is de weelderige decoratie aan de binnenkant die aangebracht is door de Spaanse Moren. In de kerk komen twee verschillende ornamentele stijlen samen. Enerzijds vindt men duidelijk Moorse versieringen in het gewelf van het schip, de zuidelijke kapel en in verschillende elementen van de decoratie van het priesterkoor. Anderzijds zijn er de meer barokke elementen, meer klassiek en westers. Deze vindt men in de noordelijke kapel en in andere delen van het priesterkoor.

De motieven die de binnenkant van de kerk versieren zijn vervaardigd uit gips. Wat opvalt is de decoratieve bouwstijl van de islamitische Moren. Hoewel de oorspronkelijk kunstenaars uit Spanje werden verdreven, bleef deze decoratieve stijl in Aragón behouden. In de 17e eeuw werd deze stijl zelfs verheven tot authentieke mode.

Visitas concertadas llamando al telf. 620 057 721