De rechteroever van de rivier de Vero werd beschermd door sterke muren waarop later huizen werden gebouwd. Deze aanzienlijk hoge bebouwing vormde een solide barrière en de rivier, die werkte als een natuurlijke gracht, voltooide de bescherming van de stad.

Toegang tot de stad Barbastro via de linkeroever was alleen mogelijk door middel van de bruggen die leidden tot de stadspoorten.

Stroomopwaarts ligt de Puente del Portillo die in de twintigste eeuw in originele staat werd teruggebracht. De oorspronkelijke stenen brug met drie poorten moet rond 1600 gebouwd zijn en werd opgeblazen tijdens de laatste Spaanse burgeroorlog. Ook in de middeleeuwen lag er al een - waarschijnlijk houten - brug om toegang te krijgen tot de buitenwijk. Portillo, de naam van de brug die smalle of kleine brug betekent, doet al vermoeden dat het niet om de hoofdingang van de stad ging.

De Puente de San Francisco (Sint-Franciscusbrug) en de bijbehorende toegangspoort kreeg zijn naam door het Franciscaner klooster dat in de 13e eeuw in de buurt van de rivier gesticht werd. Hoe deze brug eruit heeft gezien is alleen te zien op oude foto’s. De brug werd in 1936 afgebroken om ‘belangrijke stedelijk-hygiënische, esthetische en zedelijke redenen’.

De rivier de Vero, met een lage waterstand in de zomer, staat bekend om zijn sporadische maar plotselinge en vernietigende overstromingen. Voordat de rivier werd gekanaliseerd verwoestte het water alles op zijn pad en de bewoners van huizen in de buurt moesten worden geëvacueerd. De bruggen, keer op keer verwoest, moesten door de eeuwen heen verschillende keren hersteld worden.

Een stuw functioneerde als barrière die het water van de Vero doorsluisde richting een afvoerkanaal. De voortdurende erosie van de rivier en de schade veroorzaakt door de overstromingen leidde tot constante reparaties aan de stuw, die rond 1969 door de kanalisatie van de rivier verdween.