Bronnen, bevloeiingsinfrastructuur, oude bruggen en waterputten zijn allemaal elementen van het erfgoed dat karakter en identiteit geeft aan Somontano. Ondanks dat deze aan het water en zijn omloop gerelateerde elementen ingetogen besproken worden, heeft elk van deze werkjes, naast zijn etnografische waarde, een toegevoegde waarde voor het geheel. In heel Somontano zijn er namelijk soortgelijke oplossingen te vinden die een samenhangend geheel vormen en een eigen persoonlijkheid geven aan ons platteland, waar ze een frisse en harmonieuze omgeving hebben gecreëerd.

In de afgelopen jaren raakten de bronnen, drenk- en wasplaatsen buiten gebruik, ging er minder verkeer over de bruggen en raakten de waterputten in de vergetelheid. Vandaag de dag hebben ze hun originele uiterlijk terug en zijn ze hersteld voor recreatie, genot van natuur en cultuur en daardoor is ook de herinnering hersteld aan de tijd van kannen en kruiken, openbare bronnen en wasplaatsen. 

De rivier de Alcanadre is de meeste waterrijke en langste rivier van Somontano en die de meeste bruggen heeft. Het is zelfs zo dat de naam afgeleid is van het Arabische woord al-qanatir, meervoud van al-cantara (de brug).

Dit is een middeleeuwse brug, getypeerd door de smalheid omdat de wegen uit die tijd dat ook waren. Het zijaanzicht van twee hellende dekstukken, die de zogenaamde ezelsrugboog vormen, is typerend voor middeleeuwse bruggen, en draagt bij een het spichtige en elegante silhouet. Met het verstrijken van de tijd werd het dekstuk steeds platter om het makkelijker te maken voor het groeiende verkeer van wagens en rijtuigen.

Deze brug heeft slechts een boog van een halve cirkel, maar met een behoorlijke dagmaat of breedte. 

Het contact tussen de dorpen in de vallei van Rodellar verliep eeuwenlang over een uitgebreid netwerk van goede wegen die omheind waren door muren van droge steen, die het vee de weg naar de akkers versperden.

Om obstakels te overbruggen als een rivierloop werden bruggen gebouwd, (de las Cabras of de Pedruel) of simpelweg pasaderas, grote stenen die het mogelijk maakten om droog aan de overkant te komen.

Net als boomstammen die op de rivierbedding gelegd worden, is het plaatsen van stenen het oudste en simpelste systeem dat de mens sinds de prehistorie heeft gebruikt. Het wad van Pedruel kon dankzij deze oversteekplaatsen overbrugt worden.

De oorsprong is onzeker, misschien van de islamitische periode of nog ouder en de bron werd gebruikt tot een paar decennia geleden toen stromend water zijn intrede deed.

Om water te kunnen gebruiken zocht men hier een makkelijke toegang, zodat de vrouwen deze verplichte dagelijkse taak konden vervullen.

In het nabije Laluenga ligt de grootste van alle putten die er zijn in Somontano, daarom is daar het Centrum van pozos fuente neergezet, een kleine ruimte waar de bezoeker de sleutel vindt om de bijzondere elementen van deze waterbouwkundige architectuur te begrijpen en te waarderen, die verspreid is over de hele regio: Lagunarrota, Monesma de San Juan, Laperdiguera.