Ligging:  U kunt hier komen vanaf de rijksweg A-1226, die van Barbastro naar Berbegal loopt. Hij staat 600 meter van el Vertedero af, aan de linkerzijde van de grote weg, op een plek die Los Algarrofales heet.

Jeneverbes (Juniperus oxycedrus).

Deze heeft een totale lengte van 10,4 meter en een omtrek van 3 meter bij de basis van de stam. De eerste vertakkingen zitten op een hoogte van 2,60 meter. Verbazingwekkend is het dat binnen in de stam een netelboom (Celtis australis) groeit die de jeneverbes als het ware in tweeën splijt, maar hem niet beschadigt. Beide bomen zijn in goede staat en zijn particulier eigendom.

• 
• 
• 

 

Enebro o chinebro (Juniperus oxycedrus J.) 

Esta especie solo se da en el hemisferio norte. Es un arbusto que cuando crece en condiciones óptimas puede convertirse en un árbol de hasta 10 metros de altura.

Sus aguzadas hojas forman grupos de tres y presentan dos bandas blancas en la cara exterior. Las flores fructifican en otoño pero no es hasta los 18 meses cuando los frutos o enebrinas están maduros. Los pájaros, al ingerirlos, contribuyen a la dispersión de sus semillas.

Su madera es muy apreciada en lugares como la península escandinava donde se emplea para fabricar cajas para quesos y mantequillas.

Curiosos remedios

Antiguamente se quemaban bayas de enebro por su alto poder antiséptico. Se creía que el humo que desprendían purificaba el ambiente. Las enebrinas se han empleado para el alivio de la gota, el reuma, son diuréticas, abren el apetito…

¿Sabías que?

El nombre de la ginebra proviene del francés genévrier (enebro). Es así porque sus bayas se emplean para aromatizar esta bebida alcohólica desde que surgió en el siglo XVI.

 

• 
• 

 

In de omgeving van la Colegiata staan nog altijd enkele oude amandelbomen. Deze plaats staat bekend als de amandelboomgaard van de pastoor van Alquézar, hij diende namelijk als proeflaboratorium van eerwaarde Rafel Ayerbe.

Deze pastoor van Alquézar, geboren in Radiquero, wijdde vele jaren van zijn leven aan het experimenteren met nieuwe soorten amandelbomen, op zoek naar de soort die de meeste vruchten gaf maar vooral het best bestand was tegen de langdurige vorst die de boeren in de regio zo veel schade toebracht.

In deze amandelboomgaard verkreeg hij uiteindelijk de zogenoemde amandelboom desmayo of largueta, een vondst die hem naast andere onderscheidingen het grootkruis van agrarische verdiensten (Gran Cruz del Mérito Agrícola) opleverde. Hij verzamelde al zijn ervaringen met het kweken van de genoemde soort in zijn boek getiteld El Almendro Desmayo (De amandelboom Desmayo), waarmee hij heeft bijgedragen aan de verspreiding van deze soort en de doordachte methoden voor het kweken van amandelbomen die tot op de dag van vandaag waardevol zijn gebleven.

Dit alles vond plaats zo’n 80 jaar geleden.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

 

Aan de voet van de Colegiata de Alquézar bevindt zich een aangelegd pad dat loopt van de gemetselde muren tot de schaduw van de olijfbomen die specifiek in Alquézar groeien. Het pad is een eerbetoon aan de olijfboomgaarden die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de lokale economie van Alquézar. Aan de overkant ziet u terrasvormige velden waar meer dan vijfhonderd van deze olijfbomen staan.

Rondom het dorp, langs de rijksweg A-1233 tussen de plaats Radiquero en de afrit naar Adahuesca kunt u deze prachtige velden zien liggen.

De wilde olijfboom (Olea europea) is een bewonderenswaardige boom: sterk en robuust, in staat om extreme temperaturen te weerstaan (van 40°C tot -7°C), en lange periodes van droogte te overleven op arme, steenachtige bodems. Dit alles maakt hem tot dé boom bij uitstek in het mediterrane ecosysteem, waar hij al 10.000 jaar voorkomt. In Somontano vindt u afwisselend olijfboomgaarden en andere boomkweek (wijnstokken en amandelbomen), en eikenbossen die samen zorgen voor een zeer rijk landschap.

De olijfboom draagt niet alleen bij aan de kwaliteit van het landschap, maar speelt ook een belangrijke rol in het behoud van de bodem. Zijn genetisch erfgoed is zo waardevol dat we het nog niet eens helemaal kennen. Het is aan de uitstekende zorg van onze voorouders te danken dat er nu eeuwenoude olijfboomgaarden zijn waar ten minste 18 verschillende variëteiten of bewerkingen voorkomen, sommige afkomstig van één enkele populatie. De Alquézarvariëteit bevindt zich uitsluitend in het noorden van Somontano en in sommige dorpen, zoals Asque, staan stokoude olijfbomen die nog altijd productief zijn. Ze worden alquezrana genoemd omdat het gaat om een variëteit die het meest voorkomt in Alquézar. De zeer krachtige, fier opstaande boom heeft lichte takken die de neiging hebben om recht omhoog te groeien. Hij is zeer goed tegen kou bestand.

De bladeren zijn kort en breed. De vruchten hebben een ovale vorm en worden zwart wanneer ze rijp zijn, maar dat duurt zo lang dat sommige vruchten een roodachtige kleur behouden en nooit helemaal zwart worden. De verandering van kleur vindt gelijkmatig over de hele vrucht plaats. Deze olijf wordt alleen gebruikt voor olijfolie, die een intense groene kleur en een heerlijke smaak heeft. Deze olijf is niet bedoeld voor in de salade of als garnering.

• 
• 
• 
•