De bouw van de fuente pública de San Gregorio die zich 3,5 kilometer buiten het dorp bevond, was een belangrijk project. Omdat er geen rivier in de buurt was, was dit de enige manier om water aan te voeren. Vanaf het moment van voltooiing, werden er de waterkruiken gevuld, drenkte men het vee, waste men af en toe de kleren en besproeide met het overgebleven water de moestuinen in de buurt.

De fontein draagt de naam van de naastgelegen kapel. Deze werd in 1560 gebouwd door de steenhouwer Joan Bélez, die ook de fuente de Morilla (Morillafontein) op zijn naam heeft staan. 

De Romeinse weg stak de rivier de Cinca over door middel van een brug, waarvan de resten bewaard zijn gebleven en te zien zijn in de buurt van Castejón. Het was een zeer lange brug (ongeveer 500 meter lang en twintig bogen), een deel hiervan werd buiten de bedding van de rivier gebouwd uit voorzorgsmaatregel tegen mogelijke alluvialen.

De brug van Castejón speelde zonder twijfel een belangrijke rol wat betreft communicatie in dit gebied. Een goed voorbeeld hiervan is dat in de nabije omgeving een dorp naar deze brug is vernoemd.

Deze monumentale brug bleef in gebruik tijdens de Middeleeuwen tot aan het begin van de 16e eeuw.

De definitieve vernieling van de brug vond plaats tijdens de Carlistische Oorlogen in de 19e eeuw. Vanaf dat moment moest er naar een alternatief worden gezocht om de rivier de Cinca over te steken. Om die reden werd naast het eeuwenoude viaduct een steiger geplaatst, samen met een huis voor de veerman, dat uit romaanse zuilen bestaat.

Een netwerk van oude bevloeiingskanalen doorklieft de velden van de Castejón del Puente en neemt het water mee tot aan de meest afgelegen hoeken. De inwoners van Castejón del Puente hebben deze kunstmatige stromingen gedurende eeuwen gebruikt om het water richting hun oogst te laten leiden.

Hoewel de watermolen niet meer aanwezig is, geeft de geweldige structuur van grote bewerkte stenen die de watermolen ondersteunde een goed beeld van hoe groot de noria van de Huerta Vieja geweest moet zijn.

De Noria was voorzien van kruiken en bakken die na ronddraaien werden gekanteld en het water uitgoten.

De overvloed aan waterreservoirs op het grondgebied van Castejón del Puente toont de voorvaderlijke behoefte aan van de mens om water op te slaan op plekken waar het water schaars was.

Het waterreservoir van La Bella ligt vlakbij de kapel en is rechthoekig van vorm en bestaat uit grote bewerkte stenen. Het regenwater liep via stenen waterkanalen het reservoir binnen. Dorpsbewoners zeggen dat het water in de reservoirs na storm tot wel twee meter kan stijgen.

Om te voorkomen dat mensen en dieren in de reservoirs naar beneden vielen, werden zij omheind met een muur. Trappen van grote blokken zandsteen maakten de toegang voor naar het water in de reservoirs mogelijk voor de inwoners. Tot voor kort was het mogelijk om de mensen hier hun kruiken met water te zien vullen. Ze gebruikten het water niet alleen om te drinken, maar ook om te koken.