Huerta ligt in het noorden van Somontano, in het gebied dat zoveel historische rijkdom heeft dat velen menen dat het een openluchtmuseum is: het Parque Cultural del Río Vero. Het is ook op de weg naar het Parque Natural de la Sierra y los Cañones de Guara.

Terwijl de moestuinen bezaaid met huisjes verwend worden door geduldige tuinders, liggen op de rivieroevers sporen van molens en oude bruggen waarvan slechts nog enkele stenen over zijn. De bron vertelt ons over het intelligente gebruik van het water.

Steile hellingen, straten uit vervlogen tijden nemen ons mee naar het verleden en naar de kerk de la Asunción.

De nachtelijke vuren die de feesten van San Fabian en San Sebastian vergezellen op 20 januari, verwijzen naar oude heidense rituelen die de zwakke zon wilden helpen haar kracht en warmte terug te winnen. Als alle bewoners bijeen waren, roosterden ze de aardappels aan het vuur. Volgens het ritme van de natuur eert Huerta rond 15 mei haar beschermheilige, San Isidro Labrador, wat wordt gevierd met de typische ketels vol bonen. In mei gaan ze ook op bedevaart naar Dulcis, waar het gebed een feestdag is. De cyclus wordt bekroond met het grootse feest voor de maagd in augustus. 

De gemeente Hoz-Costean, bevat de plaatsen Montesa, Hoz de Barbastro, Salinas de Hoz, Costean en Guardia (nu onbewoond), allemaal gelegen in de nabijheid van de Sierra de Salinas.

Aan de voet van de heuvels slaan de terrassen kleine stukjes grond uit de heuvel waar van oudsher olijf- en amandelbomen werden geplant. De vlakte wordt sinds kort bezet door grote wijngaarden, ook al blijft de olijfboom de bewoners voorzien van werk en rijkdom.

Vanaf haar 704 meter hoogte is Hoz een van de mooiste uitkijkpunten van Somontano.

Door het bijna exclusieve gebruik van onbewerkte steen, bestaat het stedelijk landschap uit roze nuances en ruige texturen en twee wijken die qua bouwstijl erg van elkaar verschillen.

In de woningen van Hoz vindt u mooie ijzerwerken, zoals de deurkloppers die eigenaardige diervormen uitbeelden.

De parochiekerk, gewijd aan Santa Maria Magdalena, werd gebouwd in de 17e eeuw, op de overblijfselen van een middeleeuws kasteel. De beuken worden voltooid door ribgewelven; het kruisschip door een met vakken versierde koepel en de bogen zijn versierd met pleisterwerken in mudejarstijl.

Het samenkomen van gotische, mudéjar en renaissancistische bouwelementen maken van deze kerk een echt visueel overzicht van stilistische neigingen, te midden van de renovatie in het decennium van 1620.

22 juli wordt het feest ter ere van Santa Maria Magdalena gevierd. 

Het dorpje Permisán, wat behoort tot de gemeente Ilche, ligt op de agrarische vlakte in het zuiden van de regio Somontano.

Het meest opvallende is het geheel dat gevormd wordt door het versterkte paleis en de parochiekerk de los Ángeles (16^e eeuw).

Het paleis bestaat uit twee delen: een groot, vierhoekig blok van natuurstenen metselwerk dat als woning gebruikt werd, en een vierkante toren als verdediging, dat uitsteekt boven een van de hoeken. De toren was het hoogste punt tot de romp van het paleis vergroot werd met een galerij van bakstenen bogen. In de muren werden grote openingen gemaakt om stukken artillerie te plaatsen.

De rivier heeft vanaf de oudheid de ontwikkeling van de bevolking van dit gebied van Somontano bevordert; een gebied waarin verschillende volkeren zich vanaf de prehistorie tot aan nu hebben opgevolgd: Iberiërs, Romeinen, islamitische Moren, heren en leenmannen...

Castillazuelo behoort tot het Cultuurpark Río Vero en nodigt uit om een reis door de geschiedenis, de natuur en de moestuin te maken. Daarnaast toont zij het onmiskenbare belang van water en de vindingrijkheid van de mens om hier gebruik van te maken.

De eerste nederzetting ontstond bij de grot van het middeleeuwse fort waar Castillazuelo haar naam aan te danken heeft. Dit fort had een zeer strategische ligging en beheerste de vallei vanaf een hoge rots die bekend staat als "Lugar Alto" (hoge plaats).

Er moet hier een islamitische uitkijktoren hebben gestaan, die toen de plek eenmaal veroverd werd door de Aragonezen versterkt werd. Enkele islamitische bijgebouwen werden hergebruikt en er werd een kleine romaanse kerk gebouwd. Er werden tunnels en gangen uit het zandsteen gegraven en er werden opslagplaatsen voor water en graan uitgehakt. Er is weinig overgebleven van het grote huis, dat nadat het geheel veranderd was, de heren van Castillazuelo tot residentie diende.

De huidige bewoners van dit gebied, dat aan de Vero gelegen is, vestigden zich in de 16e eeuw. In 1531 lieten de heren van Castillazuelo 26 woningen bouwen om nieuwe bewoners aan te trekken op de plek die Santa María de La Puente of Castillazuelo el Bajo wordt genoemd en gelegen is aan de voet van het kasteel, aan de andere kant van de rivier.

De oude wijk aan de voet van de berg (Ro Bario) en de nieuwe nederzetting, die zich geleidelijk aan uitbreidde, stonden met elkaar in verbinding dankzij een smalle brug in de vorm van een oog.

Deze brug leidt naar het informatiecentrum over de rivier de Vero, waar de historische gebruiken van de rivier en de voornaamste nederzettingen die u  aantreft langs de rivier worden getoond. Tevens vormt deze brug het vetrek- en informatiepunt van drie wandelpaden die voorzien zijn van richtingaanwijzers en informatieborden.