De gemeente Lascellas-Ponzano verwelkomt de bezoeker die Somontano binnenkomt na de grote open kloof van de Alcanadre.

Lascellas is bekend om het maken van klokkentorens, die van oudsher het dagelijks ritme aangaven van vele dorpen in Somontano. Onlangs is het dorp opgenomen op de lijst van plaatsten die de prestigieuze herkomstaanduiding D.O. Somontano mogen voeren.

De parochiekerk, hoewel gerenoveerd in de 18^e eeuw, heeft een middeleeuwse oorsprong, wat goed te zien is aan de buitenkant, aan de ronde muren en kraagstenen.

Aan de rand van het dorp vindt u de hermitage San Miguel, typisch gotisch, rechthoekig en een recht bruggenhoofd, met een houten zadeldak, gesteund door dikke spitsbogen. De voorgevel is versierd met diamantpunten.

Naast de kudderoute die richting de Pyreneeën klom bevindt zich de kleine hermitage San Antón (17^e eeuw), beschermheilige van huisdieren, verbonden met de herdertradities. Het is een prachtig uitkijkpunt over Somontano. Het bleef in ruïnes achter toen de laatste koebelletjes klonken en de verweiding verlaten werd. Nu is de hermitage weer opgeknapt en waar vroeger het vee liep passeren nu fietsers en wandelaars.

Op 8 december wordt een dankgelofte afgelegd aan de maagd, voor het beschermen tegen een pest die het dorp teisterde: de Processie de los Descalzos. 

De rivier heeft vanaf de oudheid de ontwikkeling van de bevolking van dit gebied van Somontano bevordert; een gebied waarin verschillende volkeren zich vanaf de prehistorie tot aan nu hebben opgevolgd: Iberiërs, Romeinen, islamitische Moren, heren en leenmannen...

Castillazuelo behoort tot het Cultuurpark Río Vero en nodigt uit om een reis door de geschiedenis, de natuur en de moestuin te maken. Daarnaast toont zij het onmiskenbare belang van water en de vindingrijkheid van de mens om hier gebruik van te maken.

De eerste nederzetting ontstond bij de grot van het middeleeuwse fort waar Castillazuelo haar naam aan te danken heeft. Dit fort had een zeer strategische ligging en beheerste de vallei vanaf een hoge rots die bekend staat als "Lugar Alto" (hoge plaats).

Er moet hier een islamitische uitkijktoren hebben gestaan, die toen de plek eenmaal veroverd werd door de Aragonezen versterkt werd. Enkele islamitische bijgebouwen werden hergebruikt en er werd een kleine romaanse kerk gebouwd. Er werden tunnels en gangen uit het zandsteen gegraven en er werden opslagplaatsen voor water en graan uitgehakt. Er is weinig overgebleven van het grote huis, dat nadat het geheel veranderd was, de heren van Castillazuelo tot residentie diende.

De huidige bewoners van dit gebied, dat aan de Vero gelegen is, vestigden zich in de 16e eeuw. In 1531 lieten de heren van Castillazuelo 26 woningen bouwen om nieuwe bewoners aan te trekken op de plek die Santa María de La Puente of Castillazuelo el Bajo wordt genoemd en gelegen is aan de voet van het kasteel, aan de andere kant van de rivier.

De oude wijk aan de voet van de berg (Ro Bario) en de nieuwe nederzetting, die zich geleidelijk aan uitbreidde, stonden met elkaar in verbinding dankzij een smalle brug in de vorm van een oog.

Deze brug leidt naar het informatiecentrum over de rivier de Vero, waar de historische gebruiken van de rivier en de voornaamste nederzettingen die u  aantreft langs de rivier worden getoond. Tevens vormt deze brug het vetrek- en informatiepunt van drie wandelpaden die voorzien zijn van richtingaanwijzers en informatieborden.

Coscojuela de Fantova behoort tot de gemeente El Grado en ligt op 632 m hoogte aan de voet van een heuvel, waardoor haar straten veel niveauverschil hebben.

De plaats bevindt zich in de onmiddellijke nabijheid van de weg die de Pyreneeën beklom en de oorsprong van de Romeinse gemeente Monte Cillas moet hier onmiddellijk mee in verband gebracht worden. De overblijfselen van Romeinse nederzettingen stammen uit het keizerlijke tijdperk en blijven bestaan tot aan de 4e eeuw na Chr. Een belangrijke epigrafisch aandeel van de 1e en 2e eeuw na Chr. is te vinden in de Onze-Lieve-Vrouwe kapel van Socorro.

Daarnaast is er in het museum van Huesca een verzameling van oud christelijke graven bewaard gebleven die voorzien zijn van mozaïeken en inscripties. Door middel van mozaïeksteentjes van verschillende kleuren en epigrafische legendes wordt een beeld van de overledenen geschetst. Er bestaat een belangrijk verband tussen de stijl van de christelijke Afrikaanse gemeenschappen en deze graven. De voorbeelden van Coscojuela komen echter minder overeen met de Afrikaanse prototypes dan die van Levante of Baleares. De uniformiteit van de graven toont aan dat het gebruik van korte duur was, tussen 305 en 383. Eén van de inscripties is afkomstig van een katholieke priester.

In meest oostelijke gedeelte van Coscojuela de Fantova bevindt zich de parochiekerk, die toegewijd is aan san Miguel Arcángel. Deze kerk werd gebouwd in de 16e eeuw, maar onderging een aantal belangrijke veranderingen in de eerste decennia van de 20e eeuw: er werd een nieuw voorgevel met puntboog gebouwd; de kruisgewelven werden versierd met fijne nerven van krom getrokken en dynamische vormen en de modernistische koorruimte waar men toegang toe heeft via een sierlijke wenteltrap; dit alles heeft bijgedragen aan de transformatie van de binnenkant van de kerk.

Daarnaast wijzen de verschillende gebruikte materialen (onbewerkt steen, baksteen, perament) en de aanwezigheid van stenen vensters op de vele veranderingen die de kerk in de afgelopen eeuwen heeft ondergaan.

De gemeente Hoz-Costean, bevat de plaatsen Montesa, Hoz de Barbastro, Salinas de Hoz, Costean en Guardia (nu onbewoond), allemaal gelegen in de nabijheid van de Sierra de Salinas.

De wijngaarden winnen terrein op de glooiende heuvels rond Montesa, een dorp met een gunstige ligging vlak bij Barbastro en op een hoogte van 500 meter.

Aan het eind van de enige straat en tegenover een adellijk huis uit de 18^e eeuw, versierd met het schild van de Pano’s, staat de parochiekerk San Millán. Het regelmatige metselverband van de noordelijke muur en de gotische wortels van de gevelversiering doet denken aan een middeleeuwse kerk. De kerk werd gerenoveerd in de beginjaren van de 16^e eeuw.

Montesa viert de feestdag ter ere van San Martin op 11 november.