De rotsen zijn tamelijk onherbergzaam, maar dit houdt niet in dat er geen leven mogelijk is. De planten moeten echter het hoofd zien te bieden tegen de droogte, het gebrek aan ruimte, de zwaartekracht en de forse temperatuurverschillen. Op de kliffen zijn zeer gespecialiseerde, wonderbaarlijke plantensoorten aanwezig. Dit zijn zeldzame, waardevolle soorten die alleen leven op de rotsen van deze ravijnen, zoals de Petrocoptis guarensis, die haar bloemen achterlaat op het kalkachtige oppervlakte van Mascún, Balced en Vero, om voedingsstoffen en vocht op te nemen.

Andere inheemse soorten uit het centrale deel van de Pyreneeën die te terug te vinden zijn in het natuurpark zijn Ramonda myconi en de Saxifraga longifolia. De Saxifraga longifolia is een mooie plant die uitbundig bloeit en daarna afsterft.

De Ramonda myconi is een authentieke botanische relikwie die afkomstig is uit een tijdperk waarin er een nagenoeg subtropisch klimaat heerste. Deze plant is te vinden in de koele, maar zonnige gebieden van de bergen. Het is een mooie plant met paarse bloemen met aan de onderkant behaarde bladeren. Het noordelijke gedeelte van het natuurpark heeft de kenmerken van een Alpenlandschap vanwege de beukenbomen (Fagus sylvatica) die er groeien.

Het zuidelijke gedeelte daarentegen heeft een overwegend mediterraans karakter: steeneiken, dichte bossen van hulsteiken (Quercus coccifera), jeneverbessen (Juniperus communis) en buxussen (Buxus sempervirens).  De aardbeibomen (Arbutus unedo) geven kleur aan de bergen en zijn prachtig in de lente en de herfst. In de hoger gelegen en oude gedeelten bevindt zich een opmerkelijke verzameling aan gekoloniseerde plantensoorten zoals de Echinospartum horridus, die halverwege juni spectaculair bloeit.

Het grote aantal bossen zorgt ervoor dat Somontano een interessante bestemming is voor liefhebbers van zwammen en paddenstoelen.  Zo zijn er oranjegroene melkzwammen (Lactarius deliciosus) en andere verrukkelijke zwammen en schimmels te vinden, zoals de aromatische zwarte truffels.