Pozán de Vero rust op een schuine helling aan de linkerkant van de rivier. Eeuwenoude bevloeiingskanalen, watervallen, mooie verborgen paadjes tussen populieren vormen het oeverlandschap, paradijs voor de ijsvogel, bijeneter, blauwe reiger en eenden. Ook in het water vinden we leven, de barbeel, een karperachtige vis en een enkele slijmvis. Verderop zijn de heuvels bezaaid met grote wijngaarden met de herkomstaanduiding D.O. Somontano.

Maar naast een reis door de natuur, biedt de rivier de Vero ook cultuur en geschiedenis, waar we de echo van de Islam vinden, de kennis van aannemers in Somontano en eeuwenoude tradities.

Als u door de straten van Pozán de Vero wandelt, ontdekt u prachtige huizen (Casa Calasanz, Casa Lasierra...), gebouwd met leem, steen en baksteen vanaf de 16e eeuw. Sommige onderhouden fraaie voorgevels met geometrische versieringen, uit de 18e eeuw; andere verbergen in de oude dieptes wijnkelders met stenen bogen. Mooie adellijke wapenschilden vertellen ons over het adellijke karakter van de bewoners.

Een oude weg brengt u in amper een uur naar de hermitage van San Macario, waar u een prachtig panorama heeft van de vallei van de Vero, de sierra de Salinas en de wijngaarden. Elke 2 januari maken de bewoners de klim naar de hermitage om hun beschermheilige te vieren en het begin van la Fiesta Mayor.

De Senda de los Azudes is een weg van zo’n twee uur die tussen boomgaarden en rivieroevers loopt en de zogenaamde Salto de Pozán met de Azud de Arriba verbindt.

In de buurt vindt u het Acueducto del Canal, gebouwd tussen 1962 en 1970 om het water van de Cinca naar de zuidelijke gronden van Somontano en de Monegrosteppe te vervoeren.

Een middeleeuwse brug overbrugt de río Vero en verbindt Pozán met de nabije dorpen Peraltilla en Azara. 

Barbuñales in het zuiden van Somontano staat bekend als de geboorteplaats van de 18^e-eeuwse natuurwetenschapper Felix de Azara. De parochiekerk is gewijd aan Sint-Lorenzo en werd gebouwd in de 17^e eeuw.

In de omgeving van het dorp bevindt zich de fuente de las calzadas, in 1571 gemaakt in opdracht van het stadsbestuur.

Vanaf de fontein kan men een wandeling beginnen langs de Camino de Lizano, tussen landbouwgronden en een van de meest uitgestrekte eikenbossen van Aragón.

Zeer kwetsbare en zelfs met uitsterven bedreigde roofvogels als de aasgier of de steenarend hebben een toevluchtsoord gevonden in de ontoegankelijke richels en kliffen van de rivier Alcanadre. De differentiële erosie, die eerst de zachte delen afslijt, heeft voor bijzondere vormen gezorgd, zoals de zogenoemde Señoritas de Lizana.

In Barbuñales, zoals in veel andere dorpen in Somontano, worden op 20 januari vreugdevuren aangestoken tijdens het feest van Sint-Fabian en Sint-Sebastiaan. De grootste feesten vinden plaats tussen 10 en 14 augustus, ter ere van Sint-Laurens. 

De dorpskern van Ponzano groepeert zich rondom een plein. Ponzano heeft goede voorbeelden van populaire architectuur met gewelfde poorten en voorgevels met wapenschilden.

De kolos van de parochiekerk Santa Maria la Mayor valt het meest op, uit de 16^e eeuw. De bouw van deze kerk werd in 1572 opgedragen door de gemeenteraad, aan twee steenhouwers van Baskische afkomst die al eerder werk verrichtten aan kerken in Somontano.

Het is een goed voorbeeld van de architectuur van de 16^e eeuw in het algemeen en van Somontano in het bijzonder.

Net buiten het dorp liggen de pozo fuente en de hermitage van San Román.

De wijntraditie van het dorp duurt voort met Bodega Osca, die het moderne verenigen met het historische, zoals de ondergrondse dieptes uit de 16^e eeuw waar de beste wijnen worden behandeld en gerijpt.

Burceat ligt op 5 km afstand van Barbastro en u treedt deze plaats binnen via een mooie weg die tussen wijngaarden, graan- en amandelvelden en oude olijfbomen slingert.

Er staan mooie traditionele huizen met gewelfde voorgevels die van binnen wijnkelders bezitten.

Bij binnenkomst in Burceat treft u het vlot, de bron en de parochiekerk aan.