Salas Altas bevindt zich op de grens van twee verschillende regio’s: de agrarische vlakte bedekt met een mozaïek van mediterrane gewassen en de bergkammen van de Sierra de la Candelara. Salas Altas ligt aan de voet van dit gebergte.

Vandaag de dag is het een wijnbouw gebied bij uitstek. De oorsprong van het verbouwen van wijnstokken gaat hier terug naar de romaanse tijd. Dat bevestigen de overblijfselen van archeologische opgravingen in El Plano, Lazán o Novalla.

Het plotselinge reliëf van het Candelara-gebergte gaf vorm aan de stedelijke ontwikkeling van Salas Altas. De huizen hebben zich aangepast aan het steile terrein en daarmee is voorkomen dat de cultiveerbare vlakte werd bezet en is er plaatsgemaakt voor een ongebruikelijke uitbreiding van de bebouwde kom.

In de straten van Salas Altas vallen enkele huizen op die hier “grandes” worden genoemd, met elegante gevels en een harmonieuze constructie die een ruimte voor de woning hebben, voor de voorraad en de era of demba die soms als moestuin gebruikt werd.

De steile straten van Entremuro verbergen charmante hoekjes op de weg naar de kapel. De kerk van Santa Ana, die rond 1612 verrees in laatgotische stijl, werd vervangen door die van La Candelera, die ver buiten het dorp stond.

Aan de beide uitersten van het dorp bevinden zich de twee bronnen: “ro Puzo” en “Fuente d’abajo”. 

Als men de toevallige loop van de kloof van Clamor volgt, treft men rotsen van zandsteen verspreid over het golvende reliëf, die door erosie ronde vormen hebben gekregen en voor een eigenaardig landschap hebben gezorgd. Sommige rotsen zijn bijzonder en verbonden met legendes, zoals die van de verschijning van Sint-Lucia; andere dienden weer als uitkijk of ter verdediging, zoals die van Sint-Margriet.

Azara deelt een islamitisch verleden met de buurdorpen Abiego, Azlor en Peraltilla en werd in 1095 veroverd door Aragonese troepen onder leiding van Pedro I. Het heeft een rijk verleden, goede voorbeelden daarvan zijn de overblijfselen van het fort en de parochiekerk, die in de 16^e eeuw gebouwd werd in laatgotische stijl.

Het dorp is verdeeld in een hoofdstraat die vanaf de kerk van Sint-Lucia naar het dorpsplein loopt en een andere weg die naar een moderner en groen gedeelte leidt.

Lopend door de straten van Azara vindt u fraaie huizen van steen en baksteen, met prachtige open façades in perfect ontworpen ronde bogen.

Morrano bevindt zich aan de rechteroever van de rivier de Alcanadre, tussen de zijrivieren Calcón en Mascún. Naast mooie grenskruispunten en enkele belangrijke civiele werken, vindt u er de kerk San Pedro, romaans werk uit de 12^e eeuw met toevoegingen uit de 16^e-18^e eeuw. De toren, de eerste twee delen romaans, heeft een uitloper van baksteen met typische mudéjar versieringen.

U moet door Morrano om de kloof van Peonera te bereiken, waar de kleine hermitage van San Martin de Rodellar staat, ook wel bekend als San Martin de Morrano, op een van de mooiste stops van de rivier de Alcanadre.

De rotsachtige formatie Huevo de Morrano is in de verte makkelijk te herkennen.

Op een van de mooiste plekken van het Guara-gebergte en omgeven door afgronden van de canyon van Mascún, strekt zich de stenen bebouwing van Rodellar uit.

In het landschap dat bestaat uit kliffen en hulstbossen, torent de grote parochiekerk van San Lorenzo er boven uit, werk uit de 17e eeuw, dat gebruik maakte van een gedeelte van de romaanse voorganger.

In de buurt vindt u de hermitage van Virgen del Castillo, die opdoemt vanaf de kliffen van Mascún; ook de middeleeuwse brug las Cabras en het verlaten Cheto verdienen een bezoek.

In de vallei kunt u genieten van vele activiteiten in de natuur. Klimmen, wandelsport, abseilen, de jacht en hengelsport...de klimsportschool van Rodellar geniet internationale faam.